ក្នុងពិធីមង្គលការ “ចងដៃ” ឬ “កួចដៃ” គឺជាកិច្ចមួយដែលមានទិដ្ឋភាពខ្លះគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍លើកមកពិចារណា ពោលគឺការបាចផ្កាស្លាឱ្យពរចងដៃ និងជំនឿនៃការប្រើអំបោះក្នុងកិច្ចដ៏សំខាន់នេះ។ តាមទម្លាប់កិច្ចនេះគេធ្វើបន្ទាប់ពីកិច្ចកាត់ខាន់ស្លា ហើយតែងមានកិច្ចតូចៗក្នុងពេលទន្ទឹមគ្នានោះដូចជា សំពះផ្ទឹម បង្វិលពពិល និងបាចផ្កាស្លា ដែលទុកថាជាកិច្ចសំខាន់ចុងក្រោយក្នុងពិធីមង្គលការ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ទោះបីជាពិធីមង្គលការនោះរៀបចំឡើងដោយសង្ខេបកាត់កិច្ចនានាខាងដើមមកខ្លីៗ ឬធ្វើដោយពិស្តារ ក៏គង់ដល់កិច្ចចងដៃនេះស្ថិតនៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយ ឬហៅថាថ្ងៃ “សំពះ”។ ទិដ្ឋភាពត្រង់នេះហើយ ទើបតំបន់ខ្លះហៅត្រឹមតែថា “ចងដៃ” ឬ “សំពះ” ក៏គង់គេយល់បានថាក្នុងនោះនឹងមានកិច្ចបន្ទាប់បន្សំបន្តបន្ទាប់ដូចរៀបរាប់ដោយត្រួសៗជាលំដាប់មកខាងលើ។ ដូចបានដឹងខ្លះរួចមកហើយថា ក្នុងពិធីមង្គលការខ្មែរគេចែកផ្កាស្លាជាបី គឺផ្កាស្លាច្បង ផ្កាស្លាកណ្តាល និងផ្កាស្លាពៅ។ ផ្កាស្លាទាំងបីនេះបុរាណលោកពន្យល់ថា ផ្កាស្លាច្បងមានស្លា២១ ម្លូ២១ តំណាងគុណឪពុក។ ផ្កាស្លាកណ្តាលមានស្លា១២ ម្លូ១២ តំណាងឱ្យគុណម្តាយ និងផ្កាស្លាពៅមានស្លា៦ ម្លូ៦ ទុកជាតំណាងគុណបង។ ផ្កាស្លាទាំងបីខាងលើគេតែងរៀបដាច់ដោយឡែកគ្នាដាក់លើជើងពាន ឬកូនតុ ដោយមានស្អិតស្អាងលម្អដោយផ្កាភ្ញីផ្សេងៗ។ តាមទំនៀម មុនពេលបាចផ្កាស្លា គេត្រូវធ្វើកិច្ចបង្គិលពពិលផង។ បន្ទាប់ពីបង្វិលពពិលរួចគេត្រូវស្រាយផ្កាស្លាកណ្តាល និងផ្កាស្លាពៅយកមកបាចឱ្យពរជ័យដល់កូនស្រីកូនប្រុសទាំងពីរ។ ក្នុងពេលកំពុងបាចផ្កាស្លានោះលោកអាចារ្យ តែងសូត្រប្រសិទ្ធីឱ្យពរសាមីពិធីទាំងពីរ ហើយភ្លេងក៏ត្រូវប្រគំបទកន្លង់ថោងកំដរពិធីដែរ។ ដោយឡែក ចំពោះអំបោះដែលប្រើសម្រាប់ចងដៃកូនប្រុសកូនស្រីក្នុងវេលានេះវិញគេសង្កេតឃើញមានទិដ្ឋភាពពីរបញ្ច្រាសគ្នា។ ពេលខ្លះគេប្រើអំបោះពណ៌ស និងពេលខ្លះគេប្រើអំបោះពណ៌ក្រហម។ … Continue reading កិច្ចចងដៃក្នុងថ្ងៃមង្គលការ
