ព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី២ ជាក្សត្រដែលកសាងប្រាសាទច្រើនជាងគេក្នុងសម័យអង្គរ។ ក្រៅពីប្រាសាទអង្គរវត្ត និងប្រាសាទជាច្រើនទៀតទ្រង់ក៏បានកសាងប្រាសាទមួយដើម្បីឧទ្ទិសដល់ព្រះនរាយណ៍ដែលប្រាសាទមួយនោះមានឈ្មោះថាប្រាសាទ ចៅសាយទេវតា។
ប្រាសាទចៅសាយទេវតា សាងសង់ឡើងនៅដើមសតវត្សរ៍ទី ១២ ក្នុងរាជ្យព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី២ ។ ប្រាសាទមួយនេះត្រូវបានប្រជាជនក្នុងតំបន់ហៅកាត់ខ្លីៗថា ប្រាសាទចៅសាយ ហើយក៏ពុំមានសិលាចារិកណាមួយដែលបង្ហាញ ឬរៀបរាប់លម្អិតអំពីប្រាសាទមួយនេះឡើយ។ តាមរយៈការលើកឡើងរបស់អ្នកជំនាញបានឱ្យដឹងត្រួសៗថា ប្រាសាទចៅសាយទេវតា សង់ឡើងពីថ្មបាយក្រៀម និងថ្មភក់។ ខឿនប្រាសាទសង់ខ្ពស់ពីដីភ្ជាប់គ្នារវាងផ្លូវដើរ និងតួប្រាសាទ។ ចំណែកឯក្បូរក្បាច់រចនានៃចម្លាក់ត្រូវបានសាងសង់ឡើងយ៉ាងលម្អិតតាំងពីតួដល់កំពូលប្រាសាទ។
ប្រាសាទមួយនេះហាក់ដូចជាដៃគូដែលឈរប្រកៀកគ្នាជាមួយប្រាសាទព្រះនាងធម្មនន្ទ។ ដ្បិតថាប្រាសាទចៅសាយទេវតា មានទ្រង់ទ្រាយមិនធំដូចជាប្រាសាទអង្គរវត្ត តែប្រាសាទមួយនេះមានចម្លាក់ក្បូរក្បាច់វិចិត្រ តួប្រាសាទមានរាងតូចច្រឡឹង រចនាបថស្ថាបត្យកម្មមានលក្ខណៈពេញលេញស្មើគ្នា មានលំដាប់លំដោយ និងសម្បូរបែប ហើយសំណង់នីមួយៗនៃប្រាសាទចៅសាយទេវតាមានលក្ខណៈច្បាស់លាស់រវាងគោល និងបន្ទាប់បន្សំ ហើយមានភាពរស់រវើកដែលបង្កើតបានជាលក្ខណៈពិសេសរបស់ខ្លួន។
ប្រាសាទចៅសាយទេវតាមានសម្រស់ស្រស់ស្អាតមិនចាញ់ប្រាសាទនានាក្នុងតំបន់អង្គរនោះទេ។ ប្រាសាទនេះស្ថិតនៅខាងក្រៅទ្វារជ័យនៃផ្លូវចូលអតីតរាជធានីអង្គរធំ ខាងកើតប្រាសាទបាយ័ន ទល់មុខប្រាសាទព្រះនាងធម្មនន្ទ ដែលមានចម្ងាយប្រហែលជា ១៣ គីឡូម៉ែត្រពីក្រុងសៀមរាប៕
រូបភាព ផ្ដល់ជូនដោយ ក្រុមប្រមាញ់រូបភាពជីវៈចម្រុះកម្ពុជា / កឹម សុវណ្ណា
