ថ្ងៃភ្ជុំបិណ្ឌនៅវត្តចំណាស់រាប់រយឆ្នាំចំនួនពីរក្នុងក្រុងសៀមរាប
សៀមរាប៖ នៅថ្ងៃ១៥ រោចខែភទ្របទ ពុទ្ធសករាជ២៥៦៨ ត្រូវនឹងថ្ងៃពុធទី២ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២៤ គឺជាថ្ងៃភ្ជុំធំ ឬថ្ងៃភ្ជុំបិណ្ឌ បន្ទាប់
ពីបានប្រារព្ធពិធីកាន់បិណ្ឌអស់រយៈ១៤ ថ្ងៃរួចមក ។នៅថ្ងៃភ្ជុំបិណ្ឌនេះគ្រប់មានមនុស្សកុះករច្រើនជាងរយៈពេល១៤ថ្ងៃកន្លងមក
ពីព្រោះជាថ្ងៃបញ្ចប់នូវរដូវបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌប្រចាំឆ្នាំ។ នៅក្នុងក្រុងសៀមរាប មានវត្តចំណាស់រាប់រយឆ្នាំជាច្រើន ។ក្នុងនេះវត្តព្រះព្រហ្មរ័ត្ន ដែលមានចំណាស់ជាង៦០០ឆ្នាំ និងវត្តប្រាសាទគោកចក ជាទីដែលប្រជាពុទ្ធបរិស័ទក្នុងខេត្តសៀមរាបនិយមទៅពុំដែលខាន។
នៅវត្តព្រះព្រហ្មរ័ត្ន ដែលស្ថិតនៅប្របនឹងដងស្ទឹងខេត្តសៀមរាបនាឱកាសនៃពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌប្រជាពលរដ្ឋប្រុសស្រីក្មេងចាស់ ស្លៀកពាក់ស្អាតបាតធ្វើដំណើរតាមយានយន្តគ្រប់ប្រភទ ណែនណាន់តាន់តាប់ក្នុងវត្ត ដើម្បីពិធីបុណ្យសាសនាទៅតាមសទ្ធាជ្រះថ្លា និងធនធានរៀងៗខ្លួន។
សម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋខេត្តសៀមរាប វត្តព្រះព្រហ្មរ័ត្ន អ្នកណាៗក៏ស្គាល់វត្តនេះដែរ ដោយសារវត្តនេះមិនត្រឹមតែមានអាយុកាលជាង
៦០០ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ជាវត្តដែលនៅថែរក្សាបានក្បូរក្បាច់ល្អឯក។ វត្តចំណាស់មួយនេះក៏ស្ថិតនៅក្នុងគោលដៅទេសចរ
វប្បធម៌សម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរអន្តរជាតិផងដែរ។វត្តព្រះព្រហ្មរ័ត្នស្ថិតនៅក្បែរស្ទឹងសៀមរាប និងមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីផ្សារចាស់ គឺស្ថិតនៅក្នុងចំណោមវត្តចំណាស់ជាងគេនៅក្នុងក្រុងនៃប្រាសាទបុរាណខ្មែរ។ វត្តព្រះព្រហ្មរ័ត្នមានកំណើតតាំងពីឆ្នាំ១៣៧១ ត្រូវនឹងឆ្នាំពុទ្ធសករាជ១៩១៥ ។ ទីអារ៉ាមនេះ ក៏មានប្រវត្តិទាក់ទងនឹងព្រះបាទអង្គចន្ទនៅចុងសតវត្សរ៍ទី១៨ដែរ ។ គឺតាព្រហ្ម និងយាយរ័ត្ន ដែលជាអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិនៅក្នុងសម័យនោះបានថ្វាយបរិវេណដល់ព្រះបាទអង្គច័ន្ទ។ ប្រហែលជាយ៉ាងដូច្នេះហើយបានជាទីអារាមនេះ មានឈ្មោះថា វត្តព្រះព្រហ្មរ័ត្ន។
ចំណែកនៅវត្តប្រាសាទគោកចក សង្កាត់គោកចក ក្រុងសៀមរាបនាឱកាសនៃពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌនេះដែរ កកកុញប្រជាពលរដ្ឋ ប្រជា
ពុទ្ធបរិស័ទជិតឆ្ងាយដែរ ទាំងពេលព្រឹកនិងពេលរសៀល ពីព្រោះនៅវត្តបុរាណមួយនេះមានទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃជាច្រើនដែលត្រូវ
ប្រារព្ធក្នុងឱកាសបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ។
វត្តប្រាសាទគោកចក មានប្រាសាទបុរាណមួយដែលមានឈ្មោះថាប្រាសាទគោកចក។ប្រាសាទសង់ក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៣ ចុងសតវត្សរ៍ទី៩។ ប្រាសាទគោកចកដែលទើបត្រូវបានជួសជុលឡើងវិញរួចហើយ សង់ពីឥដ្ឋនិងថ្មបាយក្រៀម មានប្រាង្គពីរធ្វើពីឥដ្ឋបែរមុខទៅកើត មានស៊ុមទ្វារធ្វើពីថ្មភក់និងមានសសរពេជ្ររាង៨ជ្រុង។ ជ្រុងបីផ្សេងទៀតរបស់ប្រាង្គខាងត្បូងមានលម្អជាទ្វារបញ្ឆោតធ្វើពីឥដ្ឋ។ ប្រាសាទមានគូទឹកមួយទំហំ ១០០គុណនឹង១០០ ម៉ែត្រ ហើយមានផ្លូវចូលខាងកើត។ ស្រះមួយទំហំ ៧០គុណនឹង៤០ម៉ែត្រ ស្ថិតនៅខាងកើតចម្ងាយ១៧០ម៉ែត្រ។ ប្រាង្គទាំងពីរមានចារសិលាចារឹករំលឹកអំពីឆ្នាំដែលព្រះរាជាឈ្មោះ ជ័យវរ្ម័ន (វិស្ណុលោក) ដែលជាបុត្រារបស់ព្រះបាទ បរមេស្វរៈ (ជ័យវរ្ម័នទី២) បានមកទាក់ដំរីនៅតំបន់នោះ ហើយដំរីនោះបានរត់បាត់ទៅវិញ។ លុះវេលាយប់ព្រះអង្គបានយល់សុបិន្តឃើញព្រាហ្មណ៍មួយប្រាប់ឱ្យព្រះអង្គកសាងបដិមានិងមានការគោរពដល់គាត់ៗនឹងប្រគល់ដំរីឱ្យវិញ។ ព្រឹកឡើងដំរីនោះក៏ត្រលប់មកវិញមែន ទើបព្រះអង្គបានបង្គាប់ឱ្យគេឆ្ការព្រៃនិងសាងប្រាសាទនេះឡើងដោយមានថ្វាយទាសាទាសីនៅបំរើប្រាសាទនោះផងដែរ៕
ដោយ៖ប៊ុន រដ្ឋា
