ហេតុបានជាអឺរ៉ុបរំពឹងយ៉ាងខ្លាំងលើឧស្ម័នធម្មជាតិរុស្ស៊ី?
ក្នុងរបាយការណ៍មួយ ទីភ្នាក់ងារចារកម្មអាមេរិក CIA បានសរសេរក្នុងភាសាចំៗថា គម្រោងសាងសង់បំពង់បង្ហូរឧស្ម័នធម្មជាតិប្រវែងជាង ៥៥០០ គីឡូម៉ែត្រមួយចេញចេញតំបន់ស៊ីបេរីមកកាន់ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់់ គឺជាការគំរាមកំហែងដោយផ្ទាល់ចំពោះអនាគតនៃអឺរ៉ុបខាងលិច ដែលនឹងបង្កើត «ផលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ» ដោយសារការពឹងផ្អែកដ៏គ្រោះថ្នាក់លើឥន្ធនៈរបស់រុស្ស៊ី។
ប៉ុន្តែរបាយការណ៍នេះ គឺមិនមានជាការផ្ដល់អនុសាសន៍ជូនលោកប្រធានាធិបតីចូ បៃដិនសព្វថ្ងៃទេ វាគឺជាការផ្ដល់អនុសាសន៍ដល់លោកប្រធានាធិបតីរ៉ូណាល់ រីហ្គែនកាលពីជាង ៤០ ឆ្នាំមុនឯណោះ។
របាយការណ៍នេះហាក់ដូចជាផ្ដល់ទំនាយអំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលអនាគត។ អ្នកវិភាគនិយាយថាបំពង់បង្ហូរសម័យសហភាពសូវៀតនេះ រួមជាមួយការថយចុះនៃកំណប់ និងផលិតកម្មឧស្ម័ននៅអឺរ៉ុប គឺជាចំណុចចាប់ផ្ដើមនៃការពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងរបស់អឺរ៉ុបទៅលើការនាំចូលឧស្ម័នធម្មជាតិពីរុស្ស៊ី ដើម្បីផ្ដល់កម្ដៅទៅគេហដ្ឋាន និងផ្ដល់ថាមពលឱ្យឧស្សាហកម្មរបស់ខ្លួន។ ឥឡូវនេះការពឹងផ្អែកនេះ បានផ្ដល់ចំណូលសម្រាប់ទ្រទ្រង់ការលុកលុយរបស់រុស្ស៊ីចូលក្នុងប្រទេសអ៊ុយក្រែន។
ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨១ លោករីហ្គែនបានព្យាយាមដាក់ទណ្ឌកម្ម ដើម្បីរារាំងការសាងសង់បំពង់របស់សហភាពសូវៀត ដែលរចនាឡើងដើម្បីដឹកជញ្ជូនឧស្ម័នក្នុងបរិមាណដ៏ធំមកកាន់បណ្ដាប្រទេសនៅអឺរ៉ុបខាងលិច។ ប៉ុន្តែលោករីហ្គែនបានប្រឈមមុខនឹងការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងក្លា មិនត្រឹមតែមកពីវិមានក្រឹមឡាំង និងអឺរ៉ុប ដែលចង់បានប្រភពឧស្ម័នថោក ប៉ុណ្ណោះទេ តែលោកក៏ប្រឈមនឹងការប្រឆាំងពីក្រុមបញ្ចុះបញ្ចូល (Lobbyist) ដ៏មានឥទ្ធិពលនៅក្នុងប្រទេសរបស់លោក គឺក្រុមហ៊ុនប្រេង និងឧស្ម័នអាមេរិក ដែលចង់ទទួលប្រាក់ចំណេញពីកំណប់ឧស្ម័នដ៏ធំរបស់រុស្ស៊ី។
ក្នុងយុទ្ធនាការបញ្ចុះបញ្ចូល និងទំនាក់ទំនងសាធារណៈ ដែលរួមមានការចេញអត្ថបទវិចារណកថានៅតាមកាសែតនានា ការបញ្ចុះបញ្ចូលសមាជិកសភា និងការព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលសេតវិមានដោយផ្ទាល់ ក្រុមហ៊ុនទាំងនេះបានព្យាយាមរារាំងការដាក់ទណ្ឌកម្មរបស់លោករីហ្គេន។
យុទ្ធនាការនេះបង្ហាញអំពីភាពលោភលន់របស់ក្រុមហ៊ុនអាមេរិក ដោយមិនគិតអំពីបញ្ហាភូមិសាស្ត្រនយោបាយ។ ដោយប្រឈមមុខនឹងការប្រ ឆាំងទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស លោករីហ្គែននៅឆ្នាំ១៩៨២ បានដកទណ្ឌកម្មទាំងអស់ដែលរារាំងក្រុមហ៊ុនអាមេរិកមិនឱ្យផ្គត់ផ្គង់ ឬចូលរួមក្នុងគម្រោងនេះ។ នៅឆ្នាំ ១៩៨៤ បំពង់បង្ហូរឧស្ម័នពីស៊ីបេរី មកកាន់អាល្លឺម៉ង់បានចាប់ផ្ដើមដំណើរការ។
ការចូលរួមតាំងពីដើមរបស់ក្រុមហ៊ុនអាមេរិកក្នុងគម្រោងបំពង់ឧស្ម័នស៊ីបេរី បានចាប់ផ្ដើមដំណើរការឈានចូលរបស់ពួកគេទៅក្នុងវិស័យឥន្ធនផូស៊ីលរបស់រុស្ស៊ី។ នៅពេលដួលរលំសហភាពសូវៀត និងការបើកទំនាក់ទំនងរវាងលោកខាងលិច និងលោកខាងកើត ក្រុមហ៊ុននានាបានចាប់ផ្ដើមគម្រោងបណ្ដាក់ទុនរួមគ្នាដើម្បីអភិវឌ្ឍវិស័យឥន្ធនផូស៊ីលរបស់រុស្ស៊ី។
ក្នុងរយៈពេល ៤០ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីគម្រោងបំពង់ដំបូង ដោយមានការឆ្លងកាត់ការធ្លាក់ចុះផលិតកម្មនៅអឺរ៉ុប និងការងាកចេញពីប្រើប្រាស់ធ្យូងថ្ម និងនុយក្លេអ៊ែរ មានការសាងសង់បំពង់បង្ហូរឧស្ម័នបន្តបន្ទាប់ពីរុស្ស៊ីមកកាន់អឺរ៉ុបជាច្រើនខ្សែទៀត ដែលបង្កើតជាបណ្ដាញដ៏ធំមួយ ដែលផ្គត់ផ្គង់ជាង ៤០ ភាគរយនៃតម្រូវការឧស្ម័នរបស់ទ្វីបនេះ។
អ្នកវិភាគជាច្រើនបាននិយាយថាការពឹងផ្អែកដ៏ខ្លាំងបែបនេះ បានបង្កើនឥទ្ធិពលរបស់រុស្ស៊ីលើទ្វីបអឺរ៉ុប។ ជាឧទាហរណ៍គេជារឿយបានចង្អុលទៅឆ្នាំ ២០០៩ នៅពេលដែលរុស្ស៊ី និងអ៊ុយក្រែនមានជម្លោះការទូតមួយ ដែលឈានដល់រុស្ស៊ីបិទការផ្គត់ផ្គង់ឧស្ម័នតាមរយៈបំពង់ដែលឆ្លងកាត់ប្រទេសអ៊ុយក្រែន ធ្វើឱ្យប៉ះពាល់អឺរ៉ុបយ៉ាងខ្លាំងនៅចំកណ្ដាលរដូវរងា។ គេហដ្ឋានជាច្រើននៅប្រទេសប៉ូឡូញបានបាត់បង់ប្រភពកម្ដៅ ហើយមនុស្សរាប់សិបនាក់បានបាត់បង់ជីវិតដោយសារកម្ដៅធ្លាក់ចុះខ្លាំងពេក៕
ប្រភព៖ New York Times
