ខេត្តសៀមរាប៖ ដើម្បីបង្កើនចំនួនសត្វខ្សឹបដែលជាសត្វដ៏កម្របំផុតក្នុងពិភពលោកនោះ មជ្ឈមណ្ឌលអង្គរសម្រាប់ការអភិរក្សជីវៈចម្រុះ ដែលហៅកាត់ថា (ACCB)ស្ថិតនៅក្នុងបរិវេណរមណីយដ្ឋានក្បាលស្ពាន នៃ ស្រុកបន្ទាយស្រី ខេត្តសៀមរាបបានធ្វើការបង្កាត់ពូជសត្វខ្សឹបលើកដំបូងគេដើម្បីបង្កើនចំនួន និងអភិរក្សសត្វខ្សិបនៅកម្ពុជាក៏ដូចជានៅលើពិភពលោក។

ក្នុងដំណើរទស្សនកិច្ចនៅមជ្ឈមណ្ឌលអង្គរអភិរក្សជីវៈចម្រុះ នាថ្មីៗមកនេះ ឯកឧត្តម នេត្រ ភក្រ្តា រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងបរិស្ថានបានបញ្ជាក់ឱ្យដឹងថា៖ក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលអង្គរសម្រាប់ការអភិរក្សជីវៈចម្រុះគឺជាកន្លែងទីមួយដែលជោគជ័យទៅលើកការបង្កាត់ពូជសត្វខ្សឹប ដែលជាសត្វកម្របំផុតមួយក្នុងពិភពលោកនាពេលបច្ចុប្បន្ន។

ឯកឧត្តមបានបញ្ជាក់បន្ថែមថា៖ក្នុងបណ្តាលប្រទេសមួយចំនួន ដូចជាប្រទេសឥណ្ឌាជាដើម ដែលមានសត្វខ្សឹបរស់នៅផងដែរ ក្នុងនេះគេក៏បានស្នើសុំមកសិក្សា ព្រោះកន្លែងនេះ កម្ពុជាយើងទទួលបានជោគជ័យទាំងការបង្កាត់ពួជរវាងសត្វខ្សឹបញី និងឈ្មោល ដែលនៅក្នុងទីតាំងនេះវាផ្តល់ពង ហើយការប្រមូលពងពីជម្រកធម្មជាតិ យកមកបង្កាត់វាក៏វាទទួលបានជោគជ័យដែរ។

បញ្ជាក់ប្រាប់ក្រុមអ្នកសារព័ត៌មានក្នុងពិធីនេះដែរ កញ្ញា Christel Griffioen នាយិកាមជ្ឈមណ្ឌលអង្គរសម្រាប់ការអភិរក្សជីវៈចម្រុះ បានឱ្យដឹងថាមជ្ឈមណ្ឌលនេះជាមជ្ឈមណ្ឌលអភិរក្សប្រភេទរបស់សួនសត្វអាល់វិតធឿស្សូម៉ឹនស្ទឿ ប្រទេសអាល្លឺម៉ង ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅកម្ពុជាក្នុងឆ្នាំ ២០០៣ ក្នុងគោលបំណងដើម្បីការអភិរក្សបង្កាត់ពូជ, ការសង្គ្រោះនិងស្តារនីតិសម្បទា, ការអប់រំផ្សព្វផ្សាយ និងការសិក្សាស្រាវជ្រាវ។

នាយិកា មជ្ឈមណ្ឌលអង្គរសម្រាប់ការអភិរក្សជីវៈចម្រុះ រូបនេះបានប្រាប់ដែរថា «ពងសត្វខ្សឹប ដែលប្រមូលបានពីព្រៃក៏នឹងត្រូវបានភ្ញាស់ដោយសិប្បនិមិត្តនៅទីនោះ។ កូនសត្វទាំងអស់ត្រូវបានចិញ្ចឹមថែទាំរហូតដល់ធំពេញវ័យ មុននឹងត្រូវបានដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងកម្មវិធីបង្កាត់ពូជ។ កូនដែលបង្កាត់បានទាំងអស់នឹងត្រូវលែងឱ្យចូលទៅក្នុងព្រៃវិញនាពេលអនាគត»។

ទាក់ទិនក្នុងការបង្កាត់ខ្សឹបនេះដែរ កញ្ញា Christel Griffioenបានឱ្យដឹងបន្ថែមថាការបង្កាត់ពូជសត្វខ្សិបជាការងារមួយជួបការលំបាក ទោះបីយ៉ាងណាដោយសារមជ្ឈមណ្ឌលអ្នកស្រីមានបុគ្គលិកជំនាញខាងថែទាំសត្វ ហើយបន្ទាប់មកទៀតយើងបានបណ្តុះបណ្តាល ក្រុមការងារនៅក្នុងសហគមន៍តែម្ដង។

គួរបញ្ជាក់ថា សត្វខ្សឹប ជាប្រភេទសត្វតំបន់វាលស្មៅ មានដើមកំណើតនៅឧបទ្វីបឥណ្ឌា។ សត្វប្រភេទនេះ មាននៅប្រទេសកម្ពុជា និងធ្លាប់មាននៅវៀតណាម។ វាត្រូវបានចុះបញ្ជីជាប្រភេទបក្សីជិតផុតពូជបំផុតនៅលើពិភពលោក ក្នុងបញ្ជីក្រហមរបស់អង្គការ IUCN ហើយវាត្រូវបានប៉ាន់ប្រមាណថាមានចំនួនតិចជាង ៥០០ក្បាល នៅលើពិភពលោក៕
អត្ថបទ៖លោក ជិន ម៉ាដេប៉ូ
រូបភាព៖លោក ង៉ាន់ ទិត្យ និងលោក រិនរចនា