ជាងចម្លាក់ស្បែកគោក្រៅពីរកប្រាក់ចំណូលពីអ្នកទេសចរហើយ នៅជួយបង្រៀនរកុមារ និង យុវជនឱ្យចេះជំនាញដូនតាខ្មែរថែមទៀត
(ភ្នំពេញ)៖ ចម្លាក់ស្បែកជាប្រភេទ សិល្បៈប្រពៃណីបុរាណដ៏យូរលង់របស់ខ្មែរ។បច្ចុប្បន្ននេះចម្លាក់ដែលជាស្នាដៃ មរតក ដូនតា មួយបែបនេះ ក្រៅតែជាការតាំងលក់នូវ វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍នានាដល់ភ្ញៀវទេសចរសម្រាប់ជាការរកប្រាក់ចំណូល ហើយនោះ ក៏ជាទីកន្លែងបណ្តុះបណ្តាលកុមារ និង យុវជនឱ្យចេះចំណេះជំនាញមួយនេះថែមទៀត ។
លោក លៀង សុជា រស់នៅភូមិឪឡោក ឃុំបាគង ស្រុក ប្រាសាទបាគង ខេត្ត សៀមរាប ដែលប្រកបរបរចម្លាក់ស្បែកគោ១២ឆ្នាំមកហើយ ក្រៅពីមាន បទពិសោធការងារ និងចំណេះជំនាញដែលបានពីរៀបសូត្រនេះធ្វើឱ្យលោកប្រកាន់យកមុខរបរនេះអាចរកប្រាក់ចំណូលសម្រាប់ចិញ្ចឹមគ្រួសារជាហូរហែរៀងរាល់ថ្ងៃ។
ក្នុងពេលកំពុងប្រកបរបរដាប់ស្បែកគោលក់នៅ សហគមន៍ទេសចរណ៍ធម្មជាតិ កំពង់ភ្លុក ស្ថិតនៅឃុំកំពង់ភ្លុក ស្រុក ប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប លោក លៀង សុជា បានឱ្យដឹងថាក្នុងការធ្វើចម្លាក់ស្បែកគោនេះអាស្រ័យទៅលើរូបតូចរូបធំគឺក្នុងមួយថ្ងៃអាចដាប់ចម្លាក់បាន២ទៅ៣រូប តែបើរូបធំត្រូវចំណាយពេលចាប់ ពី២ទៅ៣ថ្ងៃទើបបានមួយ ។ ដោយឡែករូបចាប់ពី១ម៉ែត្រឡើងទៅចាប់ពី៣សប្តាហ៍រហូតដល់ ១ខែក៏មានដែរ។
លោក លៀង សុជាជាងចម្លាក់ស្បែកគោរូបនេះបានឱ្យដឹងបន្ថែមថាសម្រាប់ប្រាក់កម្រៃវិញគឺលោកអាចរកបានក្នុងមួយថ្ងៃចាប់ពី២០ទៅ៣០ដុល្លារ។ចំណែកថ្ងៃខ្លះទៀតក៏អត់ និងថ្ងៃខ្លះទៀតដែលហេងអាចបាន ១០០ដុល្លារជាងឡើងទៅក៏មានផងដែរ។
ក្នុងវ័យ ៣០ឆ្នាំលោក លៀង សុជា បានឱ្យដឹងដែរថាក្នុងការធ្វើសម្លាប់ស្បែកគោនេះអាស្រ័យទៅលើរូបតូចរូបធំគឺក្នុងមួយថ្ងៃអាចម្លាក់បាន ២ទៅ ៣រូប តែបើរូបធំត្រូវចំណាយពេលចា់បពី២ទៅ៣ថ្ងៃទើបបានមួយទើបធ្វើហើយ ។ ដោយឡែករូបចាប់ពី ១ម៉ែត្រឡើងទៅចាប់ពី៣សប្តាហ៍រហូតដល់ ១ខែក៏មានដែរ ។
បុរសរូបនេះបានប្រាប់ឱ្យដឹងដែរថាសម្រាប់ស្បែកគោគឺតែងទៅទិញកន្លែងកុងស៊ីកាប់គោដោយក្នុងនេះតម្លៃមួយគីឡូក្រាម១០០០ទៅ១៥០០រៀល។បន្ទាប់ពីបានស្បែកគោលោកបានយកមកហាលវាដោយចតលាតឱ្យត្រង់ បន្ទាប់មកយកមកពន្លះយកសាច់ ខ្លាញ់ដែលនៅសេសសល់ចេញឱ្យអស់ព្រោះបើនៅរបស់ទាំងនេះមិនល្អទេ។ក្រោយពីនោះយកជ័រពីដើមកណ្តុរ និងដើមក្រឡាញ់ដែលមានសារជាតិចត់កុំឱ្យមានក្លិន និងសត្វល្អិតស៊ី។សម្រាប់ចម្លាក់ស្បែកគោនេះគឺអាចរក្សាទុកបានយូររហូតដល់រាប់រយឆ្នាំ ។ រៀនបានត្រឹមថ្នាក់ទី១១ ក្រោយជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ដែលមិនអាចបន្តការសិក្សាបាន និងផ្គួបផ្សំជីវភាពគ្រួសារខ្វះខាតផង បុរស រូបនេះបានចេញមកប្រកបរបរចម្លាក់បុរាណលើស្បែកគោនេះរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។
គួរបញ្ជាក់ថាក្រៅពីដាប់ស្បែកគោធ្វើជាវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍លក់ជូនទេសចរ លោកក៏បានបណ្តុះកុមារតូចៗ ២នាក់អំពីជំនាញនេះឥតគិតថ្លៃ ដើម្បីបន្សល់ទុកស្នាដៃទៅយុវជនជំនាន់ក្រោយ។ សម្រាប់កុមារទាំង២នាក់នេះបច្ចុប្បន្នអាចចេះបានច្រើន និងពួកគេអាចដាប់រូបបានមួយចំនួន ហើយតាមរយៈការហាត់រៀនរូបនីមួយៗរបស់ពួកគេ ក៏អាចយកទៅដាក់លក់ឱ្យភ្ញៀវទេសចរបានប្រាក់កម្រៃទៀតផង។
លោកបានបញ្ជាក់ប្រាប់ថា កុមារាទាំង២នាក់នេះបានឆ្លៀតពេលទំនេរៗពីការសិក្សាបានមកហាត់រៀនឥតសូវខានទេ។ ដោយសារតែមាន ចិត្តចង់រៀនសូត្រជាជាងចម្លាក់ឃើញថាពួកគេរីកចម្រើនលឿន និងអាចក្លាយជាជាងចម្លាក់ជំនាញនៅថ្ងៃខាងមុខមិនពិបាកសោះឡើយ។
សម្រាប់កុមារាទាំង២នាក់ដែលមករៀនចម្លាក់ស្បែកគោនេះម្នាក់ឈ្មោះ ផុស សេរីវណ្ណសក្តិ អាយុ១០ឆ្នាំរៀនថ្នាក់ទី៤ និងកុមារារ៉ូវណ្ណៈអាយុ៩ឆ្នាំ។ពួកគេម្នាក់ៗសុទ្ធតែប្រាប់ថាស្រឡាញ់មុខរបរជាងចម្លាក់ និងពេលនេះចង់រៀនឱ្យចេះជំនាញពូកែទៅថ្ងៃក្រោយ។ពួកគេបានសុំឪពុកម្តាយមករៀន និងគិតមកដល់ពេលនេះបានជិតកន្លះឆ្នាំហើយ។
សូមបញ្ជាក់ថាស្បែកគោ ត្រូវបានគេយកមកប្រើប្រាស់ជាយូរមកហើយ ដើម្បីឆ្លាក់ជាតួអង្គក្នុងល្ខោនស្បែកធំ។ដើម្បីបានចម្លាក់ស្បែកគោ ដំបូងឡើយគេ ត្រូវយកស្បែកគោស្រស់ទៅហាលឲ្យស្ងួតរួចទើបគូសរូបតួអង្គ។ បន្ទាប់មក គេដាប់តាមគំនូសចេញរូបរាង ហើយដាក់ពណ៌ និង លាបពណ៌។ចម្លាក់ស្បែកគោនេះ បានផ្ដល់ការងារឲ្យពលរដ្ឋមួយចំនួន ក្នុងឃុំ បាគង ស្រុក ប្រាសាទបាគង ខេត្ត សៀមរាប៕
ដោយ ៖ ម៉ាដេប៉ូ
