តើនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង នៅពេលរដ្ឋាភិបាលបើកសាលារៀនវិញ ខណៈស្ថានភាពកូវីដមិនទាន់ធូរស្បើយ?
នេះគឺជាឆ្នាំសិក្សាទី ៣ ដែលត្រូវ បានរំខាន ដោយជំងឺរីករាលដាលជាសកល។ បើទោះជាផ្នែកខ្លះនៃពិភពលោកទទួលបានវ៉ាក់សាំងការពារប្រជាជន និងដល់កុមារមួយចំនួនក្ដី ការកើនឡើងនៃវ៉ារ្យ៉ង់ឌែលតា កាន់តែបង្ហាញពីភាពមិនច្បាស់លាស់បន្ថែមទៀត ថាតើសាលារៀនអាចនឹងបើកឱ្យចូលរៀនវិញបានជាធម្មតាវិញក្នុងពេលឆាប់ៗ ឬយ៉ាងណា។
វិបត្តិឌែលតាវ៉ារ៉្យង់ ក្លាយជាប្រធានបទជជែកវែកញែកផ្នែកនយោបាយក្ដៅគគុក ជាពិសេសលើបញ្ហាពាក់ម៉ាស់ និងវ៉ាក់សាំង។ ការជជែកវែកញែកស្ដីអំពីគោលការណ៍ណែនាំដល់ឪពុក ម្តាយឱ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តឱ្យកូនរបស់ពួកគេគួរតែទទួលវ៉ាក់សាំង ឬ ពាក់ម៉ាស់ ឬ បន្តរៀនតាមអ៊ីនធឺណេត។
យ៉ាងណាមិញ បើក្រឡេកទៅមើលតំបន់ ជាយក្រុងអាត្លង់តា នៃសហរដ្ឋអាមេរិក បើទោះជាករណីក្នុងស្រុក បានកើនឡើង ៧៦ ភាគរយក្នុងរយៈពេល ១៤ ថ្ងៃចុងក្រោយ (គិតត្រឹមថ្ងៃសុក្រ) ក៏ដោយ ក៏សាលាក្រុងបានជ្រើសរើសយកគោលការណ៍មិនពាក់ម៉ាស់។ ក្នុងរយៈពេលពីរសប្តាហ៍ដំបូងនៃការបើកឱ្យចូលរៀនធម្មតា ចាប់ផ្តើមនៅថ្ងៃទី ២ ខែសីហា សាលក្រុងបានរកឃើញករណីឆ្លងថ្មីជាង ៧០០ ក្នុងចំណោមសិស្ស និងបុគ្គលិក ក្នុងចំណោមសិស្ស និងបុគ្គលិកសរុប ១១ ម៉ឺននាក់។
បើទោះជា មានការបាតុកម្មតវ៉ាប្រឆាំងឱ្យមានការពាក់ម៉ាស់នៅសាលាវិញ ក្រោយព្រឹត្តិការណ៍នេះក៏ដោយ ក៏នៅមានឪពុកម្ដាយមួយចំនួនជឿជាក់ថា ម៉ាស់មួយមុខគ្រប់គ្រាន់ ការពារកូនៗរបស់ពួកគេពីមេរោគឡើយ។ ការចែកចាយវ៉ាក់សាំងសម្រាប់គ្រូ និងបុគ្គលិកសាលា ក៏ដូចជាការអនុវត្តវិធានតឹងរឹងនៅតែជាវិធីដ៏ល្អបំផុតក្នុងការពារការរីករាលដាលក្នុងពេលបើកសាលារៀនវិញ។
យោងតាមការស្ទង់មតិ បានបង្ហាញក្នុងសារព៌ត៌មាន The New York Times ស្ទើរតែ ៩០ ភាគរយនៃគ្រូ និងសាស្ត្រាចារ្យទូទាំងប្រទេសអាមេរិកបានទទួលវ៉ាក់សាំងហើយ ប៉ុន្តែអត្រានៃការចាក់វ៉ាក់សាំងខុសគ្នាតាមតំបន់ ពោលគឺមានប្រមាណ ៧៩ ភាគរយនៅភាគអាគ្នេយ៍ ដល់ ៩១ ភាគរយនៅភាគឦសាន និងភាគខាងលិចនៃប្រទេសនេះ។ ការស្ទង់មតិក៏បានរកឃើញថា កុមារនៅតាមសាលា ដែលមានភាពក្រីក្រខ្ពស់ទំនងជាជួបគ្រូ ដែលមិនបានចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជាងក្មេងៗនៅក្នុងស្រុក ដែលមានកម្រិតក្រីក្រទាប។
ទន្ទឹមនឹងនេះ តំបន់មួយចំនួននៅទូទាំងសហរដ្ឋអាមេរិក បានផ្អាកសាលារៀនជាបណ្តោះអាសន្ន ដោយសារតែមានការកើនឡើងនៃករណីឆ្លងក្នុងចំណោមសិស្ស និងមហាវិទ្យាល័យនៅដើមឆ្នាំសិក្សា។
លោក Richard Besser អតីតប្រធានស្តីទីនៃមជ្ឈមណ្ឌលគ្រប់គ្រង និងការពារជំងឺ (CDC) បានប្រាប់សារព័ត៌មាន NBC នៅសប្តាហ៍នេះថា គាត់ជឿជាក់ថាសាលារៀនជាច្រើននឹងត្រូវបិទ ដោយសារការរីករាលជាងឆ្នាំមុនទៀត ដោយសារការកើនឡើងនៃវ៉ារ្យ៉ង់ឌែល។
នាយកវិទ្យាស្ថានសុខភាពជាតិ Francis Collins ក៏បានឱ្យដឹងដែរថា៖ «ចំនួនកុមារ ដែលកំពុងធ្លាក់ខ្លួនឈឺនៅសហរដ្ឋអាមេរិក កើនឡើងគួរឱ្យកត់សម្គាល់។ កុមារកំពុងក្លាយជាជនរងគ្រោះ និងជាវ៉ិចទ័រនៃការធ្វើឱ្យមានកំណើនវ៉ារ្យ៉ង់ឌែលតាកាន់តែខ្ពស់»។
ក្រៅពីហានិភ័យផ្នែកសុខភាពផ្លូវកាយ អ្នកជំនាញមួយចំនួនក៏បានលើកឡើងពីបញ្ហាប៉ះពាល់ដល់សុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់កុមារ និងសិស្សានុសិស្សជាទូទៅ ដែលបន្សល់ដោយវិបត្តិកូវីដ ដែរួមមានករណីជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ការថប់បារម្ភ ករណីញាប់មិនទៀងទាត់ និងការធ្វើបាបខ្លួនឯងជាដើម។
វេជ្ជបណ្ឌិត Jason Williams អ្នកចិត្តសាស្រ្ត និងជានាយកប្រតិបត្តិការនៃវិទ្យាស្ថានសុខភាពផ្លូវចិត្តកុមារនៅមន្ទីរពេទ្យកុមារខូឡូរ៉ាដូ បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «គេសង្កេតឃើញក្មេងៗ ដែលទទួលរងភាពឯកោក្នុងសង្គម កាន់តែមានអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្ត និងត្រូវបានផ្តាច់ចេញពីមិត្តភក្តិ និងប្រព័ន្ធគាំទ្ររបស់ពួកគេ»។
លោកស្រី Joanne Smith អ្នកគ្រប់គ្រងគោលនយោបាយ និងកិច្ចការសាធារណៈនៅអង្គការសង្គមជាតិ ដើម្បីការពារអំពើឃោរឃៅ ចំពោះកុមារ (NSPCC) ប្រចាំនៅប្រទេសស្កុតឡេន បាននិយាយថា កុមារភាគច្រើនបានទាក់ទងសេវាសង្គ្រោះ Childline ដើម្បីឱ្យជួយដោះស្រាយវិបត្តិផ្លូវចិត្តស្ដីអំពីការត្រលប់ទៅសាលារៀន ក៏ដូចជាអំពីភាពឯកកោ ការងារសាលា និងការប្រលងជាដើម។
