ការបិទខ្ទប់ក្រុងសៀងហៃ សាកល្បងដែនកំណត់នៃគោលនយោបាយកូវីដសូន្យរបស់រដ្ឋាភិបាលចិន
កាលពីចុងខែមិនា ប្រជាជនរស់នៅក្នុងក្រុងសៀងហៃ ប្រទេសចិន បានចាប់ផ្ដើមព្រួយបារម្ភថាការកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំងនៃចំនួនករណីវិជ្ជមានជំងឺកូវីដ-១៩ នឹងធ្វើឱ្យមានការបិទខ្ទប់ទ្រង់ទ្រាយធំលើក្រុងរបស់ពួកគេ។ ការព្រួយបារម្ភអំពីការបិទខ្ទប់ បានធ្វើឱ្យមានការផ្អើលទិញម្ហូបអាហារ។
រដ្ឋបាលក្រុងនេះបានព្យាយាមកាត់បន្ថយការព្រួយបារម្ភ ដោយសរសេរលើបណ្ដាញសង្គម Weiboថា៖ «សូមកុំជឿ ឬផ្សព្វផ្សាយពាក្យចចាមអារ៉ាម»។ លោកវ៉ូ ហ្វាន មន្ត្រីក្រុមការងារឆ្លើយតបកូវីដ-១៩មួយរូប នៃទីក្រុងសៀងហៃបាននិយាយការបិទខ្ទប់គឺមិនអាចធ្វើបានទេ «ដោយសារក្រុងសៀងហៃមិនត្រឹមតែសម្រាប់អ្នករស់ក្នុងប៉ុណ្ណោះទេ។ វាក៏ដើរតួយ៉ាងសំខាន់ក្នុងអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមជាតិ ហើយថែមទាំងប៉ះពាល់ដល់សេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកផងដែរ»។
ត្រឹមតែប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក រដ្ឋបាលក្រុងសៀងហៃប្រកាសការបិទខ្ទប់ទ្រង់ទ្រាយធំបំផុត ចាប់តាំងពីការបិទខ្ទប់ទីក្រុងវ៉ូហានកាលពីពីរឆ្នាំមុន។ ការបិទខ្ទប់ពីដំណាក់កាលត្រូវបានអនុវត្ត ដែលបំបែកក្រុងសៀងហៃជាពីរ ដោយយកហ័ងពូជាព្រំ។
កាលពីពាក់កណ្ដាលខែមិនាលោកប្រធានាធិបតីស៊ី ជីនពីងបានសង្កត់ធ្ងន់អំពីតម្រូវការនៃការកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់សេដ្ឋកិច្ច បង្កដោយជំងឺកូវីដ-១៩ និងវិធានការប្រឆាំងវា។ ការលើកឡើងរបស់លោកត្រូវបានអ្នកវិភាគជាច្រើនយល់ឃើញថាជាសញ្ញានៃការបន្ធូរបន្ថយវិធានការដ៏តឹងរ៉ឹងរបស់ខ្លួន។ ការបិទខ្ទប់មជ្ឈមណ្ឌលហិរញ្ញវត្ថុដ៏ធំនេះ គឺការច្រានចោលយ៉ាងច្បាស់នៃគំនិតថាប្រទេសចិននឹងបន្ធូរបន្ថយវិធានការរបស់ខ្លួន។
រហូតមកដល់ថ្មីៗនេះ ប្រទេសចិនអាចមោទនភាពថាខ្លួនបានទប់ទល់នឹងជំងឺកូវីដ-១៩ ដោយជោគជ័យ។ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ការវិនិយោគរយៈពេលពីរឆ្នាំទៅលើការបំបាត់ជំងឺកូវីដ-១៩ឱ្យស្មើសូន្យ គឺកំពុងស្ថិតក្រោមសម្ពាធដ៏ខ្ពស់ ខណៈពេលដែលប្រទេសនេះបន្តរកឃើញការកើនឡើងករណីវិជ្ជមានរាប់ពាន់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ បើទោះបីជាមានវិធានការកាន់តែតឹងរ៉ឹងក៏ដោយ។
ការបិទខ្ទប់ភ្លាមៗរបស់ក្រុងសៀងហៃ ខណៈពេលដែលចំនួនករណីឆ្លងនៅតែបន្តកើនឡើង បានធ្វើឱ្យសំណួរមួយចំនួនអំពីប្រសិទ្ធភាពនៃវិធានការរបស់ចិន។ អ្នករិះគន់និយាយថាការបិទខ្ទប់បែបនេះគឺនឹងប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់សេដ្ឋកិច្ច និងកាត់បន្ថយសំទុះកំណើន ខណៈពេលដែលទិន្នន័យចេញកាលពីសប្ដាហ៍មុនបង្ហាញថារឿងនេះគឺកំពុងកើតឡើងរួចទៅហើយ។ រីឯអ្នកគាំទ្រវិញបាននិយាយថាវិធានការនេះគឺជួយផ្ដល់ស្ថិរភាពដល់វិស័យឧស្សាហកម្ម និងជួយសង្គ្រោះជីវិត។
បន្ថែមពីលើក៏មានការខ្វែងគំនិតគ្នាជុំវិញកម្មវិធីចាក់វ៉ាក់សាំងផងដែរ។ តួលេខផ្លូវការបានបង្ហាញថាជិត ៩០% នៃប្រជាជនជាង ១,៤ ពាន់លានរបស់ខ្លួនបានទទួលការចាក់វ៉ាក់សាំងពេញលេញ ប៉ុន្តែអត្រាក្នុងចំណោមមនុស្សងាយរងការឆ្លងគឺទាបជាងក្រុមមនុស្សដទៃទៀត។ បន្ថែមពីលើនេះប្រទេសចិនបានប្រើប្រាស់តែវ៉ាក់សាំងផលិតក្នុងស្រុកប៉ុណ្ណោះ ខណៈវ៉ាក់សាំងទាំងនេះមិនច្បាស់ថាមានប្រសិទ្ធភាពការពារពីមេរោគបម្លែងថ្មីឬទេ។
ការបិទខ្ទប់ក្រុងសៀងហៃបានអូសបន្លាយយូរជាងការប្រកាសរួចទៅហើយ ដែលជំរុញឱ្យមានការតវ៉ាពីអ្នករស់នៅក្នុងទីក្រុង អំពីការលំបាកនៃកង្វះម្ហូបអាហារ និងឱសថ ហើយបង្កឱ្យមានការព្រួយបារម្ភថាតើនឹងអូសបន្លាយយូរប៉ុណ្ណា ប្រសិនបើករណីវិជ្ជមាននៅបន្តកើនឡើង។
អនាគតនៃវិធានការតឹងរ៉ឹងបែបនេះគឺពិបាកនឹងព្យាករណ៍ណាស់។ ជាគោលការណ៍ វិធានការរបស់ចិនមានបំណងពន្យារការឆ្លង ដើម្បីធ្វើយុទ្ធនាការចាក់វ៉ាក់សាំងសម្រាប់ប្រជាជនវ័យចំណាស់របស់ខ្លួន។ ឧទាហរណ៍នៃការរីករាលដាលនៅទីក្រុងហុងកុង បង្ហាញពីផលប៉ះពាល់ធំនៃការបរាជ័យក្នុងការធ្វើបែបនេះ។ ក្នុងឆ្នាំ ២០២១ ហុងកុងបានរាយការណ៍ថាខ្លួនគ្មានករណីឆ្លងក្នុងសហគមន៍ទេ ប៉ុន្តែនៅខែកុម្ភៈឆ្នាំនេះមេរោគអូមីក្រុងបានវាយលុកទីក្រុងនេះ ដោយក្នុងរយៈត្រឹមតែពីរខែប៉ុណ្ណោះធ្វើឱ្យមានករណីឆ្លងជាង ១ លាន និងករណីស្លាប់ជាង ៧០០០ ជាពិសេសក្នុងប្រជាជនមិនបានទទួលវ៉ាក់សាំង៕
ប្រភព៖ FT
