ការក្ដោបក្បាប់អំណាចឡើងវិញនៃលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីលី និងការត្រឡប់មកវិញនៃ «លីកូណូមិច»
ការត្រឡប់មកវិញនៃអំណាចរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីលី ខឺឈាង គឺជាប្រធានបទដ៏ក្ដៅមួយនៅក្នុងប្រទេសចិន។
បើតាមប្រពៃណី នាយករដ្ឋមន្ត្រីចិនមានអំណាចផ្ដាច់មុខលើគោលនយោបាយម៉ាក្រូសេដ្ឋកិច្ច ក្នុងនាមជាប្រមុខរដ្ឋាភិបាល។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងរយៈពេល ៩ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ លោកប្រធានាធិបតីស៊ី ជីនពីងបានប្រមូលផ្ដុំអំណាចទាំងនេះនៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់លោក ធ្វើឱ្យលោកលីមានអំណាចតែឈ្មោះប៉ុណ្ណោះ។
ប៉ុន្តែតុល្យភាពអំណាចបានផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងខ្លាំងក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែចុងក្រោយនេះ។
កាលពីថ្ងៃសៅរ៍ សប្ដាហ៍មុនគេមានភាពភ្ញាក់ផ្អើលនៅពេលដែលកាសែត People’s Daily របស់គណបក្សកុម្មុយនិស្តចិន ចេញផ្សាយអត្ថបទពេញលេញនៃសុន្ទរកថាមួយថ្លែងដោយលោកលីកាលពីបីសប្ដាហ៍មុននោះ។
ក្នុងការថ្លែងសុន្ទរកថាកាលពីថ្ងៃទី ២៥ មេសា លោកលីបាននិយាយស្របតាមគោលនយោបាយចម្បងរបស់លោកស៊ីអំពីការកម្ចាត់អំពើពុករលួយ។ ប៉ុន្តែការពិនិត្យមើលស៊ីជម្រៅបង្ហាញអំពីធាតុគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ជាច្រើន។
នៅលើទូទាំងការថ្លែងសុន្ទរកថានេះលោកបានលើកឡើងអំពីវិធានការដើម្បីកសាងសេដ្ឋកិច្ចឡើងវិញ ការប្ដេជ្ញាចិត្តចំពោះយន្តការទីផ្សារ ការកាត់បន្ថយបន្ទុកពន្ធ ការគាំទ្រដល់អាជីវកម្មខ្នាតតូច និងមធ្យម និងការបង្កើតការងារ។
គំនិតទាំងនេះគឺជាសសរស្ដម្ភនៃ «លីកូណូមិច» ឬសេដ្ឋកិច្ចលីនិយម ដែលជាពាក្យគេបង្កើតឡើងដើម្បីពិពណ៌នាអំពីអាទិភាពគោលនយោបាយរបស់លោកលី នៅពេលដែលលោកចូលកាន់អំណាចដំបូង។ «លីកូណូមិច» ត្រូវបានគេទុកចោលក្នុងរយៈពេល ៩ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ខណៈដែលលោកស៊ីដណ្ដើមអំណាចគោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចពីលោកលី។ ប៉ុន្តែការថ្លែងសុន្ទរកថាថ្ងៃទី២៥ មេសា និងការចេញផ្សាយលើកាសែតផ្លូវការបែបនេះ គឺជាសញ្ញាបង្ហាញថា «លីកូណូមិច» នឹងធ្វើការវិលត្រឡប់មកវិញឆាប់ៗនេះ។
ល្បះគួរឱ្យកត់សម្គាល់មួយគឺ៖ «ការជំរុញការអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច និងសង្គម គឺជាទំនួលខុសត្រូវជាមូលដ្ឋានរបស់រដ្ឋាភិបាលគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ ហើយក៏ជាតម្រូវការចាំបាច់សម្រាប់ការកែលម្អឥរិយាបថរបស់គណបក្ស និងការកសាងរដ្ឋាភិបាលស្អាត»។
ក្នុងល្បះនេះ លោកលីបាននិយាយអំពីរបៀបនៃការដឹកនាំគណបក្សកុម្មុយនិស្តចិន ដែលជាការឈានជើងចូលទៅក្នុងអំណាចបុព្វសិទ្ធិរបស់លោកស៊ី ក្នុងនាមជាអគ្គលេខាបក្ស។
ចំណុចគួរឱ្យកត់សម្គាល់មួយទៀតគឺថាលោកលី មិនបាននិយាយអ្វីពាក់ព័ន្ធទៅនឹងគោលនយោបាយកូវីដសូន្យរបស់លោកស៊ី បើទោះបីជាគោលនយោបាយនេះត្រូវបានបញ្ជាក់ជាថ្មីដោយគណៈកម្មការអចិន្ត្រៃយ៍នៃការិយាល័យនយោបាយ ដែលជាស្ថាប័នសម្រេចចិត្តកំពូលរបស់គណបក្សកុម្មុយនិស្ត។
ការជៀសវាងនេះអាចដោយសារផលប៉ះពាល់សេដ្ឋកិច្ចបង្កដោយគោលនយោបាយដ៏តឹងរ៉ឹងនេះ។ ផលិតកម្មឧស្សាហកម្ម និងទីផ្សារលក់រាយ បានធ្លាក់ចុះយ៉ាងខ្លាំង បើប្រៀបធៀបពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ។ ផលប៉ះពាល់ទាំងនេះបានបន្ថែមពីលើផលប៉ះពាល់ពាក់ព័ន្ធនឹងការបង្ក្រាបលើវិស័យបច្ចេកវិទ្យា អចលនទ្រព្យ និងសាលារៀនគួរ ក្រោមគោលនយោបាយ «វិបុលភាពរួម» របស់លោកស៊ី។
ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ បានធ្វើឱ្យអ្នកវិភាគជាច្រើនគិតថាគណបក្សកុម្មុយនិស្តចិនបានធ្វើកំណែទម្រង់ផ្ទៃក្នុងចាប់តាំងពីខែមេសា នៅពេលដែលគេមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ថាសេដ្ឋកិច្ចចិនបានចាប់ផ្ដើមបាត់បង់សំទុះ។
ការចេញផ្សាយរបស់កាសែត People’s Daily ទៅលើសុន្ទរកថារបស់លោកលី បានបង្ហាញសញ្ញាអំពីការផ្លាស់ប្ដូរវិធីនៃការបង្កើតគោលនយោបាយរបស់ប្រទេសចិន ពីអំណាចឯកតោភាគីរបស់លោកស៊ី ទៅជាកិច្ចសហប្រតិបត្តិការដឹកនាំដោយលោកលី។
ប៉ុន្តែ គេព្យាករណ៍ថាលោកស៊ីជៀសចេញដោយងាយៗទេ។ នៅក្នុងអ្វីដែលគេមើលឃើញថាជាការវាយប្រហារតបតវិញ គណៈកម្មការកំណែទម្រង់ និងអភិវឌ្ឍជាតិ (NDRC) ដែលដឹកនាំដោយជំនិតរបស់លោកស៊ី គឺលោកហឺ លីហ្វឹង បានចាប់ផ្ដើមចេញផ្សាយទស្សនាវដ្ដីថ្មីមួយមានចំណងជើងថា «ការសិក្សាលើការគិតសេដ្ឋកិច្ចរបស់ស៊ី ជីនពីង»។
ដោយកំណត់ថាសេដ្ឋកិច្ចជាផ្នែកមួយនៃ «ការគិត» របស់លោកស៊ី NDRC បានឱ្យសញ្ញាថាពួកគេគាំទ្រការគ្រប់គ្រងរបស់លោកស៊ីទៅលើសេដ្ឋកិច្ចជាជាងលោកលី។
ស្របពេលជាមួយគ្នានេះក្រុមអ្នកគាំទ្រលោកស៊ីបានព្យាយាមដាក់សម្ពាធលើ និងកាត់បន្ថយឥទ្ធិពលរបស់សម្ព័ន្ធយុវជនកុម្មុយនិស្ត ដែលជាមូលដ្ឋានអំណាចរបស់លោកលី និងរៀមច្បងរបស់លោកគឺអតីតប្រធានាធិបតីចិនលោកហ៊ូ ជីនតាវ។
សម្ព័ន្ធនេះបានឈានដល់ចំណុចកំពូលរបស់ពួកគេក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់លោកហ៊ូ ប៉ុន្តែធ្លាក់ចុះក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់លោកស៊ី។ ខួបទី៩០ របស់ពួកគេកាលពីឆ្នាំ ២០១២ត្រូវបានប្រព្រឹត្តនៅសាលប្រជុំធំនៃមហាសាលប្រជាជន។ ប៉ុន្តែខួបទី ១០០ របស់ពួកគេត្រូវបានរៀបចំនៅសាលជប់លៀងតូច ដោយចំនួនអ្នកចូលរួមត្រូវបានកាត់បន្ថយយ៉ាងខ្លាំង។
ការធ្លាក់ចុះរបស់សម្ព័ន្ធយុវជនក៏លេចឡើងក្នុងតួលេខផងដែរ។ សមាជិកភាពបានធ្លាក់ចុះយ៉ាងខ្លាំងបន្ទាប់ពីមានការរីកចម្រើនជាលំដាប់ជាច្រើនឆ្នាំរហូតដល់សម័យលោកហ៊ូ។ សមាជិកភាពរបស់ពួកគេនៅឆ្នាំ២០១២ គឺ ៨៩,៩ លាននាក់ ច្រើនជាងសមាជិកបក្សកុម្មុយនិស្តទៅទៀត ដែលកាលនោះមានសមាជិក ៨៥,៥ លានប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ ២០២១ សមាជិកភាពសម្ព័ន្ធបានធ្លាក់នៅត្រឹម ៧៣,៧១លាន។
ក្នុងឆ្នាំ២០១៦ រដ្ឋបាលលោកស៊ី បានប្រកាសផែនការកំណែទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរសម្រាប់គណៈកម្មាធិការកណ្ដាលនៃសម្ព័ន្ធយុវជន ដោយបានរិះគន់អ្វីដែលខ្លួនបាននិយាយថាបញ្ហាធំចំនួនបួនរបស់គណៈកម្មាធិការ រួមទាំងការប្រកាន់យក «លទ្ធិអភិជននិយម» និងការផ្ដោតលើ «ការកម្សាន្ត» ខ្លាំងពេក។
សម្រាប់លោកស៊ី សម្ព័ន្ធនេះគឺជាគូប្រជែងឥទ្ធិពលនយោបាយដ៏ធំមួយ។ ប៉ុន្តែធ្លាក់ចុះនេះ និងកើនឡើងរបស់លោកលីគឺរលកផ្ទុយនៅក្នុងបក្សកុម្មុយនិស្ត ដែលអាចបង្កឱ្យមានព្រឹត្តិការណ៍ប្រជែងទាញព្រ័ត្រនៅក្នុងសមាជគណបក្សកុម្មុយនិស្តនៅចុងឆ្នាំនេះ។
លោកលីត្រូវបានគេគិតថាកំពុងស្ថិតក្នុងឆ្នាំចុងក្រោយនៃការកាន់តំណែងនាយករដ្ឋមន្ត្រី។ ប៉ុន្តែអ្នកវិភាគមួយចំនួននិយាយថាលោកនៅអាចប្រជែងយកតំណែងដ៏មានឥទ្ធិពលណាមួយក្នុងសមាជខាងមុខ ខណៈពេលដែលលោកមិនទាន់ដល់អាយុចូលនិវត្ត។ ការប្រជែងនេះអាចជាបញ្ហាធំដ៏មួយសម្រាប់លោកស៊ី ដែលក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះបានកាន់អំណាចដោយមិនមានការប្រជែង៕
ប្រភព៖ Nikkei Asia
