បើទោះជាសាលារៀននៅម៉ាឡេស៊ីបើកឡើងវិញក្ដី កុមារនៅតែជួបនៅវិបត្តិមួយចំនួនបន្សល់ ដោយកូវីដ
ដូចប្រទេសអាស៊ីដទៃទៀតដែរ កុមារនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ត្រូវប្រឈមនឹងភាពឯកោ និងការរំខានដល់ការសិក្សា ចំពេលមានការបិទសាលារៀន ក្នុងនោះដែរប្រជាជនក្រីក្រ ត្រូវទទួលរងផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរជាងគេ។ នេះបើតាមឱ្យដឹងពីសារព័ត៌មានសិង្ហបុរី ឆែនណែលញូស៍អេស៊ា។
មុនពេលជំងឺរាតត្បាតមានប្រជាជន ២,៩១ លានគ្រួសារស្ថិតនៅក្រោមបន្ទាត់ក្រីក្រជាង 40 ភាគរយ ពោលមានប្រាក់ចំណូលប្រចាំខែជាង ៥ពាន់រីងហ្គីត (ជាង ១ ពាន់ដុល្លារ)ឬ តិចជាងនេះ។ កាលពីខែកញ្ញា នាយករដ្ឋមន្ត្រី Ismail Sabri Yaakob បាននិយាយថា ជំងឺរាតត្បាតបានធ្វើឱ្យគ្រួសារប្រហែល ៥៨ ម៉ឺនគ្រួសារ ធ្លាក់ចុះពីប្រភេទគ្រួសារមានចំណូលមធ្យមទៅជាប្រភេទគ្រួសារមានប្រាក់ចំណូលទាប។
ដូចគ្នានេះផងដែរ ភាពក្រីក្រនៅក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី បានកើនឡើងពី ៥,៦ ភាគរយទៅ ៨,៤ ភាគរយ កាលពីឆ្នាំមុន។
ស្ថានភាពកុមារនៅជនបទកាន់តែប្រឈមនឹងភាពលំបាកបន្ថែមទៀត ដោយពួកគេប្រហែលជាមិនមានឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក និងការតភ្ជាប់អ៊ីនធឺណិតសម្រាប់ការរៀនតាមអ៊ីនធឺណិត ដែលនាំឱ្យពួកគេមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការរៀនមិនទាន់មិត្តភក្ដិរបស់ពួកគេ និងប្រឈមនឹងការបោះបង់ការសិក្សា។
កុមាររាប់ពាន់នាក់ ក៏បានបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ដោយសារកូវីដ-១៩។ គិតត្រឹមចុងខែកញ្ញា កុមារជិត ៤,៧០០ នាក់ បានបាត់បង់ឪពុកម្តាយ ឬអាណាព្យាបាលយ៉ាងហោចណាស់ម្នាក់ ដោយសារវីរុសនេះ។
យុវជន Vanjniieswara Thamilselvan បានបញ្ចប់ការសិក្សានៅវិទ្យាល័យ ខណៈដែលជំងឺរាតត្បាត បានចាប់ផ្តើមរំខានដល់ជីវិតរស់នៅរបស់ពលរដ្ឋក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។ គាត់បានបន្តការសិក្សានៅសាលា ពហុបច្ចេកទេសរបស់រដ្ឋាភិបាល ប៉ុន្តែសាលានេះគឺនៅតំបន់ Ipoh ចម្ងាយជាង ២០០ គីឡូម៉ែត្រពីកន្លែង ដែលគាត់រស់នៅ។ យុវជនអាយុ ១៨ ឆ្នាំ បានគិតថាការចំណាយរបស់គាត់នឹងបន្ថែមរហូតដល់ ២៤០ ដុល្លារទៀតក្នុងមួយខែ។
យុវជនរូបនេះ គ្មានលទ្ធភាពចំណាយដល់ថ្នាក់នេះទេ ជាពិសេសក្នុងពេល ដែលឪពុកខ្លួន ជាអ្នកបើកឡាន បានប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដោយសារវិបត្តិនេះ។ នៅពេល ដែលក្រុមហ៊ុនជាច្រើនបានបិទ តម្រូវការអ្នកបើកបរដឹកទំនិញធ្លាក់ចុះ។ គ្រួសាររបស់យុវជនរូបនេះ ត្រូវពឹងពាក់លើប្រាក់ចំណូលពីម្តាយរបស់គាត់ ដែលធ្វើការនៅឱសថស្ថាន។
ទោះយ៉ាងណា យុវជនរូបនេះ មិនបោះបង់ឡើយ។ យុវជនរូបនេះ បានសរសេរទៅកាន់ពហុបច្ចេកទេសផ្សេងទៀត ទីបំផុតជាប់នៅមហាវិទ្យាល័យ Veritas University នៅ Petaling Jaya ដែលនៅជិតផ្ទះជាង ហើយទទួលបានអាហារូបករណ៍សម្រាប់វគ្គសិក្សាសញ្ញាបត្រគណនេយ្យ និងហិរញ្ញវត្ថុរយៈពេលបីឆ្នាំថែមទៀតផង។ នេះ បានន័យថាយុវជនរូបនេះ បង់ថ្លៃត្រឹមតែ ២៤០ ដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។
នៅពេលដែលសាលារៀន និងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសម៉ាឡេស៊ីបើកដំណើរការឡើងវិញ បន្ទាប់ពីការជំរុញការចាក់វ៉ាក់សាំងដោយជោគជ័យ និងការធ្លាក់ចុះនៃករណីកូវីដ ចាប់តាំងពីខែកញ្ញា រឿងរ៉ាវរបស់យុវជនដូចជា Vanjniieswara នេះ អាចនឹងផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមដល់កុមារ ដែលទទួលរងនូវការលំបាក និងត្រូវប្រឈមនឹងវិបត្តិ ដែលបន្សល់ ដោយកូវីដអស់រយៈពេល ២០ ខែចុងក្រោយនេះ។
ដូចប្រទេសជាច្រើនជុំវិញពិភពលោកដែរ ម៉ាឡេស៊ីចាប់ផ្ដើមត្រឡប់មកធម្មតាខ្លះៗហើយ ប៉ុន្តែអ្នកជំនាញនិយាយថា នៅមានរឿងជាច្រើនទៀត ដែលត្រូវធ្វើ។
តួយ៉ាង សាលារៀន ក៏បានចាប់ផ្តើមបើកឡើងវិញចាប់ពីថ្ងៃទី ៣ ខែតុលា ដោយផ្អែកលើស្ថានភាព កូវីដរបស់រដ្ឋរបស់ពួកគេ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល (NGOs) កំពុងចាត់វិធានជួយដល់ក្រុមដូចជា យុវជន ដែលមានហានិភ័យ និងសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិច។
ជនជាតិភាគតិច Orang Asli ដែលជាជនជាតិដើមភាគតិចនៃ Peninsular Malaysia មុនពេលមានកូវីដការចូលរៀននៅសាលាគឺ ជាបញ្ហារួចទៅ។ ប៉ុន្តែ នៅពេល ដែលរដ្ឋាភិបាលអនុវត្តបទបញ្ជាគ្រប់គ្រងការធ្វើដំណើរ កុមារ Orang Asli ជាច្រើននាក់ ដែលត្រូវបានបញ្ជូនទៅសាលារៀន បានត្រឡប់ទៅភូមិ ដែលការតភ្ជាប់អ៊ីនធឺណិតមានកម្រិត ឬ ប្រហែលជាមិនមាន។ មាតាបិតា ក៏ប្រហែលជា មិនបានបំពាក់ឧបករណ៍ជំនួយក្នុងការសិក្សាតាមអ៊ីនធឺណិតដែរ។
យោងតាមរបាយការណ៍ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២០ របស់ទីភ្នាក់ងារអង្គការសហប្រជាជាតិ Unicef Malaysia ស្តីពីផលប៉ះពាល់នៃជំងឺរាតត្បាតរាតត្បាតលើកុមារ និងគ្រួសារដែលងាយរងគ្រោះ។ កង្វះការប្រើប្រាស់ ទូរសព្ទ និងអ៊ីនធឺណិត ក៏បានប៉ះពាល់ដល់ការទទួលបានព័ត៌មានរបស់សហគមន៍ជនបទអំពីជំងឺកូវីដ-១៩ ដែលនាំឱ្យខ្វះចំណេះដឹងក្នុងការគ្រប់គ្រងការឆ្លង និងការភ័យខ្លាចពីអ្នកខាងក្រៅ។
លោក Samuel Isaiah គ្រូបង្រៀន ដែលទទួលបានពានរង្វាន់សម្រាប់ការងាររបស់គាត់ជាមួយសិស្ស ជនជាតិ Orang Asli បាននិយាយថា៖ «យើងមើលឃើញពី អត្រាបោះបង់ការសិក្សាកើនឡើងខ្ពស់ជាបណ្ដើរៗហើយ ទោះបីជាអត្រានេះ ខ្ពស់រួចហើយក្ដី។
ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ដោយសារបញ្ហាប្រឈមរបស់ពួកគេគឺ ច្រើនមុខ និងទាក់ទងគ្នា គ្រូបង្រៀនត្រូវតែដឹកនាំ និងជាអ្នកច្នៃប្រឌិតសង្គម ដែលអាចជួយដោះស្រាយបញ្ហានៅក្នុងសហគមន៍ឱ្យទទួលបាន លទ្ធផល និងសមិទ្ធិផលខ្ពស់ផងដែរ។
ប្រភព៖ CNA
