ប្រាសាទភ្នំសណ្តកស្ថិតនៅភូមិតែល ឃុំស្រយ៉ង់ ស្រុកគូលែន ខេត្តព្រះវិហារ។ តាមរយៈគេហទំព័រ CISARK បានឱ្យដឹងថាប្រាសាទនេះមានកំពែងពីរជាន់ ដែលសង់ឡើងពីថ្មបាយក្រៀម និងជណ្តើរថ្មបាយក្រៀមនៅជម្រាលភ្នំខាងត្បូង។ កំពែងជាន់ទីមួយមានច្រកទ្វារបីនៅជាន់នេះមានប្រាង្គចំនួនប្រាំពីរធ្វើពីឥដ្ឋ រាងចតុកោណកែង ហោរណបពីរសង់ពីឥដ្ឋស្ថិតនៅជ្រុងអាគ្នេយ៍អាចជាហោត្រៃ និងអគារទ្រវែងពីរទៀតសង់ពីថ្មបាយក្រៀមនៅជ្រុងនីរតីនិងខាងលិច។ ជាន់ទីពីរមានច្រកទ្វារបីនៅខាងកើត ទីនោះមានអគាររាងកាកបាទនិងអគារតូចពីរនៅសងខាង។ នាពេលកន្លងមក អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញសិលាចារឹក៦ផ្ទាំងនៅប្រាសាទនេះ រួមមាន K.១៩០ K.១៩១ K.១៩២ K.១៩៣ K.១៩៤ និង K.១៩៥។ សិលាចារឹក K.១៩២ ដែលលើកយកមកសិក្សានាពេលនេះ ជាសិលាចារឹកភាសាខ្មែរបុរាណ មានចំនួន២១បន្ទាត់។ ក្នុងអត្ថបទចារឹកនេះមានពាក្យថា «ម្រតាញខ្លោញវ្នំកំម្រតេងជគតឝិវបុរិ» ដែលមានន័យថា ចៅអធិការប្រាសាទគម្តែងជគតសិវបុរី ឬសិវបូរ ដែលជាឈ្មោះពីបុរាណរបស់ប្រាសាទភ្នំសណ្តក។ ប្រាសាទនេះក៏មានឈ្មោះថា សិវបូរទន្ទេន ផងដែរតាមរយៈសិលាចារឹក K.១៩៤ K.១៩៥ និងសិលាចារឹកស្តុកកក់ធំ K.២៥៣។
សិលាចារឹកនេះចុះកាលបរិច្ឆេទនៅមហាសករាជឆ្នាំ៨៧៨ ត្រូវនឹងគ្រិស្តសករាជ ឆ្នាំ៩៥៦ គឺស្ថិតនៅក្នុងរាជ្យព្រះបាទស្រីរាជេន្ទ្រវម៌្មទេវ។ ខ្លឹមសារនៃសិលាចារឹកនេះនិយាយពីព្រះរាជសាសន៍របស់ព្រះមហាក្សត្រ ត្រាស់បញ្ជាដល់ចៅអធិការប្រាសាទសិវបុរី/សិវបុរ(ប្រាសាទភ្នំសណ្តក) និងម្រតាញស្រីវីរេន្ទ្រវិជ័យ ឱ្យធ្វើបញ្ជីកត់ត្រានូវទ្រព្យទាំងឡាយរួមមានខ្ញុំបម្រើ គោ ក្របី ដំរី សេះ ស្ពក ថូវៅទិ ខ្ទះ ស្រុក ស្រែ របស់ស្តែញអញអាចារ្យភគវន គម្ដែងអញរាជបុត្រីចាស់នៅឯផ្នូរព្នៅ និងគម្ដែងអញរាជបុត្រីក្មេងដែលជាប្អូន។
សិលាចារឹកនេះក៏មានអ្នកប្រាជ្ញបានសិក្សារួចមកហើយដែរ ដូចជាលោក ស៊ក សេដេស ដែលបានសិក្សាសិលាចារឹកប្រាសាទភ្នំសណ្តក K.១៩២ និង១៩៣ នៅក្នុងសៀវភៅសិលាចារឹកនៃប្រទេសកម្ពុជា ក្បាលទី៦ និងក្រោយមកលោក ហ្វីលីព ចេណ្ណឺរ បានសិក្សាក្នុងស្នាដៃរបស់លោក Part xml, № 42 និងចុះផ្សាយនៅគេហទំព័រ http://sealang.net/ok/corpus.htm។
១- ○ជយសិទ្ធិស្វាស្ដិ៨៧៨ឝកអឞ្ដមិកេតបុឞ្យចន្ទ្រវារនុមានវ្រះ
២- ឝាសនធូលិវ្រះបាទធូលិជេងវ្រះបាទកំម្រតេងអញតម្រតាញខ្លោញវ្នំកំម្រ
៣- តេងជគតឝិវបុរិនុម្រតាញឝ្រិវិរេន្ទ្រវិជយថ្វេបាញ្ជិយគិអ្នកស្ដេងអញ៑អាចា
៤- យ៌្យភគវននុយាកំម្រតេងអញរាជបុត្រអាយវ្នុរវិនៅតអ្ចសនុកំម្រតេង៑អញតកន្ម្យង៑
៥- តផ្អ្វននុទ្រវ្យតមានផោងខ្ញុំថ្មុរក្របិតម្រ្យអ្សេះស្វោកវៅទិគទាហស្រុក
៦- ស្រេខ្ញុំវ្រះវ្លេងមនកល្បនាឃោកន្សតឃោវរឃោភាជតៃកន្ធនតៃកន្ទិចតៃ
៧- ខ្នបកុលាកំបិតតៃមាធវិតៃកន្ដេងតៃលង្គាយតៃថ្ឯកតៃបន្លាសតៃភទ្រ
៨- ឃោថ្គោតឃោកញ្ច្យសឃោឮតឃោកំវនក្វលបិង្គលតៃគន្ធតៃកវ្រៅតៃកង្វា(ត)
៩- ឃោ(រំ)នោចក្វលសំវរឃោកំវ្រៅអាត្មាប្រទានតៃកនអសតៃកនហ្យងតៃជ្វិកតៃកំប្រ្វត
១០- តៃសំអបតៃកញ្ជាតៃឧត្បលក្វលចំលាកតៃសំអបក្វនសំអបផោងតៃកំបិតនុក្វន
១១- កំបិតផោងតៃកញ្ចានតៃកំបិតនុក្វនកំបិតផោងតៃបិន្ទាតៃថ្បលគិជ្មះហក្វនបិន្ទា
១២- នុតៃកនឥនតៃបន្ហេំឃោកនរាកឃោវម៌្មឝិវឃោកំវ្រៅឃោគន្ធឃោបន្លសឃោ
១៣- សំម្ឫតឃោកន្សោឃោថ្លេំឃោកំវាសតៃធម៌្មសិបន្ហេំផអ្វនបន្ហេំវ្យរតៃក្រតៃឧត្ប
១៤- លសោតឃោកំបុរតៃបន្លាសក្វនបន្លាសផោងតៃសំអបតៃបន្ទាននុក្វនបន្ទាន
១៥- វ្រៃតាញតិំតៃបន្ទានឃោមាហេន្ទ្រតៃកញ្ចុនុក្វនកញ្ចុផោងអ្មេបន្លាសនុបន្លាស
១៦- ទយវាបគបនុគណាវាបផោងតៃស្រាច្តវ្រះនុក្វនផោងតៃកំបិតសោតនុក្វន
១៧- ផោងតៃឆ្កេតៃកំបុរនុ[[ក្វន]]កំបុរផោងស្រេអំវិជេងវ្រះទំនប្បចបត្រវាងស្វាយទៅល្វះ
១៨- ស្ដុកក្របិល្វះឦឝានបទនុស្រុកផ្លេគិស្រុកបាសខ្មៅនុស្រេផ្លេគិស្រេអំវេវាបឝិខា
១៩- ឝាន្ដិអាយវ្រៃបតៅនុឆ្បារផ្លេគិស្រេបាសខ្យលស្រេវកទ្ន្យាំនុឆ្បារផ្លេគិស្រេចំនាំ
២០- ស្ដេងអញអាយវ្យោមស្រេចំនាំស្ដេងអញអាយស្ដុករន្សិជ្មះចន្ហ្វរវ្រច្ចនេះ
២១- តអំបាល្លគិ[[យ]]ជមានតល◦
៣- អត្ថបទប្រែសម្រួល
(១-៦) ជ័យ សិទ្ធិ សួស្ដី មហាសករាជឆ្នាំ៨៧៨ ទី៨កើត ខែបុស្ស ថ្ងៃចន្ទ នូវមានព្រះរាជសាសន៍នៃធូលីព្រះបាទធូលីជើងព្រះគម្ដែងអញ (ត្រាស់)ដល់ម្រតាញអធិការប្រាសាទសិវបូរ និងម្រតាញស្រីវីរេន្ទ្រាវិជ័យ (ឱ្យ)ធ្វើបញ្ជី(របស់)ស្តែញអញអាចារ្យភគវន យាយគម្ដែងអញរាជបុត្រីដ៏ចាស់នៅឯផ្នូរព្នៅ គម្ដែងអញរាជបុត្រីដ៏ក្មេងដែលជាប្អូន និងទ្រព្យផងទាំងឡាយមានដូចជាខ្ញុំបម្រើ គោ ក្របី ដំរី សេះ ស្ពក ថូវៅទិ ខ្ទះ ស្រុក ស្រែ។
(៦-១៧) ខ្ញុំបម្រើព្រះភ្លើងដែលរៀបចំមានឃោកន្សត ឃោវរ ឃោភាជ តៃកន្ធន តៃកន្ទិច តៃខ្នបនិងបងប្អូនស្រី(គឺ)កំបិត តៃមាធវី តៃកន្ដេង តៃលង្គាយ តៃថ្ឯក តៃបន្លាស តៃភទ្រ ឃោថ្គោត ឃោកញ្ច្យស ឃោឮត ឃោកំវននិងបងប្អូនប្រុស(គឺ)បិង្គល តៃគន្ធ តៃកវ្រៅ តៃកង្វា(ត) ឃោ(រំ)នោចនិងបងប្អូនប្រុស(គឺ)សំវរ ឃោកំវ្រៅអាត្មាប្រទាន តៃកនអស តៃកនហ្យង តៃជ្វិក តៃកំប្រ្វត តៃសំអប់ តៃកញ្ជា តៃឧត្បលនិងបងប្អូនប្រុស(គឺ)ចំលាក តៃសំអបនិងកូនតៃសំអបផង តៃកំបិតនិងកូនតៃកំបិតផង តៃកញ្ចាន តៃកំបិតនិងកូនតៃកំបិតផង តៃបិន្ទា តៃថ្បលនិងកូនឈ្មោះបិន្ទា តៃកនឥន និងតៃបន្ហើម ឃោកន្រាក ឃោវម៌្មសិវ ឃោកំវ្រៅ ឃោគន្ធ ឃោបន្ទស ឃោសំម្ឫត ឃោកន្សោ ឃោថ្លើម ឃោកំវាស តៃធម៌្ម សិបន្ហើមនិងប្អូនបន្ហើមពីរនាក់ តៃក្រ តៃឧត្បលម្នាក់ទៀតសោត ឃោកំបុរ តៃបន្លាសនិងកូនបន្លាសផង តៃសំអប តៃបន្ទាននិងកូនបន្ទានព្រៃទទឹម តៃបន្ទាន ឃោមាហេន្ទ្រ តៃកញ្ចុនិងកូនកញ្ចុផង ម្ដាយបន្លាសនិងបន្លាសម្នាក់ទៀត វាបគបនិងគ្នីគ្នាវាបផង តៃស្រាច្តវ្រះនិងកូនផង តៃកំបិតម្នាក់ទៀតសោតនិងកូនផង តៃឆ្កែ តៃកំបុរនិងកូនកំបុរផង។
(១៧-២០) ស្រែចាប់ពីជើងព្រះទំនប់ចាប់ពីត្រពាំងស្វាយទៅដល់ស្តុកក្របី ទៅដល់ឦសានបទ។ នូវស្រុកផល គឺស្រុកបាសខ្មៅ នូវស្រែផល គឺស្រែដែលធ្វើដោយវាបសិខាសាន្តិនៅឯព្រៃផ្តៅ នូវច្បារផល គឺស្រែបាសខ្យល់ ស្រែវកទ្នឹម នូវច្បារផល គឺស្រែដែលជាគ្រឿងរណ្តាប់បូជាស្តែងអញនៅឯវ្យោម។ ស្រែដែលជាគ្រឿងរណ្តាប់បូជាស្តែងអញនៅឯស្តុកឫស្សីឈ្មោះចង្ហូរព្រេច។
(២០-២១) ទាំងអម្បាលនេះគឺម្ចាស់ទាន(ថ្វាយ)ដល់[ប្រាសាទ]។
៤- វាក្យសព្ទសំខាន់ៗ
ថ្វេ ធ្វើ (ថ > ធ, េ > ើ)។
បាញ្ជិយ (សំ.)បញ្ជី។
យា យាយ។
អ្ចស ចាស់។
កន្ម្យង៑ ក្មេង (្យ > េ)។
ផ្អ្វន ប្អូន (្វ > ូ)។
ថ្មុរ គោ។
តម្រ្យ ដំរី (ត > ដ, ្យ > ី)។
អ្សេះ សេះ។
វ្លេង ភ្លើង (វ > ព > ភ, េ>ើ)។ វ្រះវ្លេង = ព្រះភ្លើង, ព្រះអគ្គី។
កល្បនា គ្រឿងរណ្តាប់បូជា។
ក្វន កូន (្វ>ូ)។
កុលា បងប្អូនស្រី។
ក្វល បងប្អូនប្រុស។
ទយ~ទៃ ដទៃ, ផ្សេង, ផ្សេងទៀត។
គណា (សំ. គណ) > គ្នា = ក្រុម, ពួក, គ្នីគ្នា។
ចប ចាប់។
ផ្លេ (សំ.) ផ្លែ (េ > ែ) ផ្លែ, ផ្លែផ្កា, ភោគផល។
អំវេ អំពើ (េ>ែ) អំពី, អ្វីដែលបានធ្វើហើយ។
យជមាន (សំ.) មនុស្សធម្មតាឬព្រាហ្មណ៍ដែលថ្វាយឬរៀបចំតង្វាយបូជាព្រះឬអាចហៅជាខ្លីថាម្ចាស់ទាន។
អត្ថបទដោយ៖ លោក ហ៊ុន ឈុនតេង
