សិលាចារឹកថ្មីមកពីទួលប្រាសាទត្រពាំងប្រី

ក្រុមស្រាវជ្រាវសម្ភុបុរៈ​ ដែលដឹកនាំដោយបណ្ឌិត ធុយ ចាន់ធួន​ ដែល​មាន​បណ្ឌិត ម៉ៅង ឈាងឡេង និងលោក ហេ សុខសាយ ចូលរួមផងនោះ បាន​រកឃើញសិលាចារឹកនេះថ្ងៃទី៦ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១៩ នៅទីតាំងទួលប្រាសាទ​ត្រពាំងប្រី ស្ថិតនៅក្នុងភូមិសម្បទានកាំពី ឃុំសំបុក ស្រុកចិត្របុរី ខេត្តក្រចេះ។ អ្នកស្រុកបានរានដីជុំវិញទីទួលប្រាសាទ​នេះ ដើម្បីធ្វើចម្ការ​។ យើងសង្កេតឃើញទីតាំងនេះ នៅសល់​គ្រឹះប្រាសាទឥដ្ឋ​ និងសម្ភារៈសំណង់​មួយចំនួនដូចជាមេទ្វារ ទម្រស្នានទ្រនី និងជើងទម្រជាដើម។ សិលាចារឹកនេះ ចារនៅលើមេទ្វារប្រាសាទ​សាងអំពីថ្មភក់ មានប្រវែង១៧៤ស.ម. បន្ទារ៤៧ស.ម. និងកម្រាស់១២,៥ស.ម. មានចារឹកអក្សរកត់ត្រាជាភាសាខ្មែរបុរាណនា​ស.វ.ទី៧-៨។  នៅថ្ងៃទី១២ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១៩ ផ្ទាំងសិលាចារឹកនេះ បានយក​មក​​រក្សាទុកនៅក្នុងសារមន្ទីរ​ខេត្តក្រចេះ។ 

អត្ថន័យសិលាចារឹកនេះ គឺជាបញ្ជីដង្វាយ​របស់ម្រតាញ​គូលចន ថ្វាយចំពោះ​អាស្រម​និង​ទេពព្រះនាម​ស្រីព្រឹទ្ធេសូរ សម្រាប់មហោស្រពទាំងបួនប្រចាំឆ្នាំ ថ្ងៃសីល ថ្ងៃថ្វាយផ្កា ដូចជា ស្លា អង្ករ ប្រេង កន្សែងគ្របយជ្ញ, ខ្ញុំបម្រើ ដីស្រែ ច្បារដំណាំ​ គោ ថ្វាយជាចតុជាតកដល់អាស្រមនេះ និងរណ្ដាប់បូជា​ រួមមានស្រូវ សម្ល ស្លា និងសម្លៀក។ បន្ទាប់មកជាពាក្យបណ្ដាសាដល់អ្នកដែលយកទ្រព្យសម្បត្តិជាដង្វាយទាំងនោះ អ្នកមករារាំង អ្នកមកបំផ្លាញដង្វាយទាំងនោះ ឱ្យធ្លាក់ទៅនរក២៧ជាន់ ដរាបណាព្រះចន្ទ្រនិងព្រះអាទិត្យនៅតែមាន។ ចំពោះព្រាហ្មណ៍ដែលនៅធ្វើពិធីបូជាផ្សេងនៅទីនោះ​ និងប្រធានភូមិ ដែលពុំរាយ​ការណ៍ប្រាប់ពីអ្នកមកបំផ្លាញឬយកទ្រព្យទាំងនោះចេញ (ទំនងក្នុងន័យរួមគំនិតជាមួយអ្នកទាំងនោះ ) ក៏ត្រូវធ្លាក់ទៅនរកដែរ។ 

អត្ថបទដើមជាអក្សរខ្មែរទំនើប 

១- គិចំនាំម្រតា[ញគូ]លចន៑អំវិតគិអាឝ្រមអាយ៑ 

២- តវ្រះកំម្រតាង៑អញ៑ឝ្រីវ្ឫទ្ធេឝ្វរចតុរោត្សវស្លា 

៣- ស្មាង៑១រង្កោលិះ៣​បរេង៑ចន៑ឱរ២តគិ 

៤- ត្ងៃវ្រះត្ងៃវ្ងេរង្កោលិះ២បរេង៑ចន៑ 

៥- ចន៑ឱរ៑១ស្លាតំបរ៑២ កន៑សេង៑ករប 

៦- យជ្ញ១តគិចតុម៌ាសគុស៑គិក្ញុំគិ 

៧- ស្រេគិទំរិង៑គិត្មុរ៑តេល៑ឱយ៑ចា 

៨- តុជ៌្ជាតកតគិអាឝ្រមចនាម៑​

៩- តគិអាឝ្រម[ស្រុ]កញ្ជេ១សំលោ 

១០- វ្នេក៑២ ស្លាតំបរ៑២ ចន៑លេក៑ 

១១- យៅ១ គេតទង៑សក៑គិគេត 

១២- ទង៑ទប៑គិគេតទង៑លោបេគិ 

១៣- គេលង៑ល្យង៑កំលុង៑ស 

១៤- ប្ដាវីឝនិរយយាវត្សូយ្យ 

១៥- ស្យចន្ទ្រស្យតាវត៑គេសិ 

១៦- ង៑កំលុង៑គិគេម្រតាញ៑បំនោ 

១៧- ស៑តអង្គោយ៑តគិអាឝ្រ[[យ]]គេម្រ 

១៨- តាញ៑តប្ជុះគេក្លោញ៑ស្រុក៑នៅតវោំ 

១៩- កថារគិអ្នក៑តសក្កលេង៑វ្រះ 

២០- លេង៑អាឝ្រមគេបន៑ទប៑តគិនិរ 

២១- យឧក្ក  

សេចក្ដីប្រែសម្រួលជាភាសាខ្មែរទំនើប 

(១-២) (នេះ)គឺរណ្ដាប់បូជារបស់ម្រតាញគូលចន ចំពោះអាស្រមនិងព្រះគម្ដែងអញស្រីព្រឹទ្ធេសូរ(/ស្រីព្រឹទ្ធេស្វរៈ)។  

(២-៦) (សម្រាប់)បុណ្យចតុរោត្សវឬមហោស្រព​ទាំងបួនប្រចាំឆ្នាំ (មានតង្វាយដូចជា) ស្លា២ស្មែង អង្ករ៣លិះ ប្រេង២ចន្អូរ។ សម្រាប់ថ្ងៃសីល ថ្ងៃថ្វាយផ្កាមាន អង្ករ២លិះ ប្រេងចន្ទន៍១ចន្អូរ ស្លា២ដំប កន្សែងគ្របយជ្ញ១ គឺសម្រាប់ទាំងចតុមាស(បួនខែ)។ 

(៦-១១) ខ្ញុំបម្រើ ស្រែ ច្បារដំណាំ គោ គឺថ្វាយជាចតុជាតកដល់អាស្រម។ រណ្ដាប់បូជាដល់អាស្រមមាន​ស្រូវ១កញ្ជើ សម្ល២ផ្នែក(មុខ) ស្លា២ដំបរ សម្លៀក១យៅ។ 

(១១-១៥) អ្នកណាដែលយក(ទ្រព្យទាំងនេះ) អ្នកណាដែលរារាំង អ្នកណាដែលបំផ្លាញ​ គឺអ្នកនោះលន្លឹងក្នុងនរក២៧ជាន់ដរាបណាព្រះចន្ទ្រនិងព្រះអាទិត្យនៅតែមាន។ 

(១៥-២១) អ្នកសិងកំឡុង(ទីនោះ) គឺម្រតាញជាបំនួសរស់នៅអាស្រម ម្រតាញជាផ្ជុះ អ្នកជាប្រធានស្រុក(ណា) ដែលពុំប្រាប់(អំពី)អ្នកដែលដកយក(ទ្រព្យទាំងនោះ)ចេញពីព្រះ ចេញពីប្រាសាទ​ (និង)អ្នកដែលមករារាំង ក៏ធ្លាក់ទៅនរកដែរ។ 

—————————————————————

New inscription from Tuol Prasat Trapeang Brei

The Sambopura Research Team, led by Dr. Thuy Chanthuon, with the participation of Dr. Mao Chheang Leng and Mr. He Sok Say, found the inscription on April 6, 2019 at Tuol Prasat Trapeang Brei, Sambatan Kampi village, Sambok commune, Chit Borey district, Kratie province. Locals have cleared land around the temple site for plantations. We see this site which remains the bricks foundation of the temple and some construction materials such as the main door, Yoni pedestal, and the pedestal, etc. This inscription is inscribed on the main door of the temple, built of sandstone, 174 cm in length, 47 cm in width, and 12.5 cm in high. There is an inscription in the ancient Khmer language of the 7th-8th centuries. On April 12, 2019, this inscription was conserved in the Kratie Provincial Museum.

The meaning of this inscription is the list of offerings of Mratan Koul John to the hermitage and the deity named Srey Prutve Saur for the four festivals of the year, Buddha day, the day of offering flowers such as areca, rice, oil, towel, servant, rice field land, the cow is dedicated to the hermitage and object for worship including rice, soup, areca, and clothes. Then a curse to those who take the wealth of those sacrifices, who come to prevent those who destroy those offerings to fall into the 27 floors of hell as long as the moon and sun remain. To the Brahmins who were still performing other rituals there, and the village chiefs who did not report on those who came to destroy or take away their property (probably in the sense of colluding with them), also went to hell.

អត្ថបទដើម៖ ហ៊ុន ឈុនតេង